Interview – Heijs Food Products #1: De waarde van de kip
Kippenborstfilet, dat stukje kip eten Nederlanders het liefst, net als de Britten overigens. Naar deze landen gaan de meeste kippenproducten van Heijs Food Products (HFP). Sanne de Groot (3de jaars studente Voedingsmiddelentechnologie) en ik bezochten HFP, kippenverwerker in Hoogeveen. We spraken daar met Richard de Vegt, verantwoordelijk voor productontwikkeling binnen de Heijs groep. We kwamen elkaar afgelopen jaar tegen toen studenten van de HAS een afstudeerproject uitvoerden voor Heijs. Vlees was tot dan toe in de blog HAS Voedseldialoog nog maar weinig aan bod gekomen. Reden voor een bezoek. We kregen eerst een rondleiding…
Voordat we naar binnen liepen moesten we een aantal vragen beantwoorden en ondertekenen. Over onze gezondheid (o.a. niet verkouden geweest afgelopen 48 uur) en of we op een pluimvee bedrijf geweest waren. Eenmaal binnen werden we met veel nieuwsgierige ogen bekeken. Onze komst was aangekondigd, bleek later.
De kippenborstfilet
Er zijn bijvoorbeeld 8 productie lijnen waarin de ‘kappen’ (alleen het borststuk van de kippen, zonder poten) verwerkt worden tot kippenborstfiletjes. Die vinden wij in Nederland dus het lekkerst. Overigens onterecht vindt Richard. Met de kippendijen kan men niet zoveel. Terwijl dat eigenlijk het lekkerst is, veel sappiger en best veel vlees. De 8 productie lijnen verwerken 150 000 kippen per dag. Die worden aangevoerd vanuit slachterijen elders in Nederland. Alle kippen die bij Heijs verwerkt worden komen uit Nederland, Duitsland en Denemarken. De afzetmarkt van HFP is voor 99% buitenland, vooral het Verenigd Koningrijk en Scandinavië.
In 9 stukken gesneden, de hele kip wordt gebruikt
Het doet je wel wat als je die kippen zo ziet hangen, ze worden aan hun poten opgehangen en automatisch in 9 stukken gesneden met scherpe messen. Alle 9 delen zijn voor Kentucky Fried Chicken (KFC). De staartjes, die gaan naar China. Deze lijn stond stil toen we er langsliepen zodat we daar goed naar konden kijken. Er gaat niets verloren, de hele kip wordt gebruikt.
Transparant
Het was er behoorlijk druk, de wagentjes reden af en aan. En op de vloeren was het nattig. We waren blij met de veiligheidsschoenen die we daar kregen. Foto’s maken kon niet maar je kunt veel zien op de website. Heijs is er heel open over, je kunt in diverse filmpjes zien hoe het eraan toegaat (vooral de filmpjes onderaan de pagina zijn informatief).
Met zuurtjes is dat heel anders
Wat opvalt in de filmpjes en ook bij ons bezoek, is dat er veel mensen werken. Veel Polen. Toen we klaar waren om 15.30 met ons interview was de productie ook klaar en stroomde het gebouw leeg. Veel mensen! “Tja,” zei Sanne die een dagje vrij kreeg van haar stage bij snoepjesfabrikant Perfetti van Melle “Je hebt natuurlijk te maken met een natuurlijk product, geen kip is hetzelfde, dus dat betekent veel handwerk. Met zuurtjes is dat heel anders.”
Kip zonder kop
Hoe romantisch je ook kan doen over vroeger, toen de kip na de slacht als een kip zonder kop nog over het erf rondliep, nu wordt er vrijwel niets weggegooid, alle onderdelen hebben een afnemer. De vellen gaan naar de hamburgerfabrikant, het vlees met bloed (dus niet het blanke vlees) en overige stukken worden tot kipburger verwerkt. De staartjes gaan naar China. Van de botten wordt bouillon gekookt. Vlees is veel waard, dus alles wordt gebruikt.
Werkelijke waarde van de kip?
De volgende dag had ik het er nog over met mijn squash-maatje. We bespreken altijd even hoe het ermee staat en die kippen hadden best wel indruk op me gemaakt. Wat voor kip koop je nou? Ik koop zelf de iets duurdere kip bij de Albert Heijn. Die plofkip, dat kan ik niet meer over mijn hart verkrijgen. Bij mij heeft Wakker Dier wel effect gehad. Mijn squash-maatje eet weinig kip (wij ook trouwens, zeker nu onze zoons het huis uit zijn), maar als ze kip koopt, doet ze dat bij de Lidl voor 6 Euro per kilo. Waarschijnlijk wel plofkip. Maar wat is de werkelijke waarde van kip?
Ik ben wel benieuwd of er HAS Voedseldialoog -lezers zijn die dat weten…