Hutten deel 2: Geld en betekenis

Betekenis geven in een wereld waar geld verdienen belangrijk is. Deze 2de blogpost over mijn interview met Bob Hutten gaat hierover: De filosofie van Hutten.

Ik vroeg Bob naar de maatschappelijke rol van zijn bedrijf, waarop hij antwoordde: “Ik geloof er heel erg in dat je in je leven van betekenis moet zijn. Ik geloof er ook in dat je als bedrijf ook ‘uitgerekend’ moet worden op basis van maatschappelijke relevantie en niet alleen op basis van euro’s. Ik heb een behoorlijke aversie tegen bedrijven die louter gaan over geld verdienen. Waarom moet een bedrijf 6-15% rendement maken? Ik denk dat een bedrijf zijn omgeving mee moet nemen.”

“Het leven draait om betekenis geven. En hoe jij daarmee omgaat. Je kunt geven en nemen. Dat moet in balans zijn. Hutten als bedrijf moet ‘stretchen in het geluk van de ander’, nadenken over de bijdrage die het kan leveren aan jou of jouw organisatie. Ik wil eigenlijk niets nemen, maar moet wel omdat aan het einde van het jaar het wel moet kloppen wat we hier doen. Maar ik begin ook aan het ‘beste schoolrestaurant’, ‘het beste sportrestaurant’, De Guijt, de Verspillingsfabriek. Daarmee zijn we bezig iets bij te dragen.”

Bob pakt mijn opnameapparaat en loopt naar zijn whiteboard waarop een tekening staat. “Een van de belangrijkste dingen in leiderschap, vind ik,” zegt hij, “Is dat je een toekomst laat zien. Ik wil dat die 1600 ‘samenwerkers’ zelf nadenken over waar ze naartoe willen. Ik vind het belangrijk dat ze gaan voor hun eigen idealen: ‘Stretchen in het geluk van de samenwerker’. Zo wil ik graag het bedrijf vormgeven. Maar als je van pianospelen houdt of je doet liever iets met auto’s dan moet je hier niet komen werken, want daar hebben wij niks voor.”

Ik vroeg Bob naar de toekomst: “Hutten heeft uitgesproken zich nog een keertje te verdubbelen. Dat is wat het kernteam denkt op basis van hun verwachtingen. Ik verschoot daar wel van, maar ik heb er naar gekeken en het zou inderdaad zo maar eens kunnen zijn. Het is geen doel op zich, maar een uitkomst. De Guijt heeft veel kansen om te groeien. We zijn nu bezig om retail-waardig te worden. Dat is wel een belangrijke kans. Dat moet dan ook meer kosten.”

“Dat is overigens een complete frustratie: dat we in onze welvaartseconomie absoluut het goedkoopste voedsel moeten eten. Dat de supermarkt alleen maar alles goedkoper wil. Terwijl eten iets is dat je gezond houdt, en daar ga ja dan op besparen. Klopt geen zak van. Alleen de mensen weten het niet, dat voedsel daardoor minder is, en veel beter kan zijn. En dit glijdt alleen maar verder af. Ik vind het zo raar dat we daar in Nederland zo mee omgaan.”

“Zijn jullie dan duurder?” vroeg ik Bob: “Jawel, maar niet veel duurder. Je levert meer waarde. Wij zijn in staat om een verse, ambachtelijke situatie te creëren. Waar zit dat in? In de verdieping, kwaliteit, smaak, de achterkant die veel eerbaarder is. Waarin de boer wel is meegenomen.”

In Veghel staat de eerste Verspillingsfabriek van Europa. Bob: “Die markt van verspilling is 7 miljard, daar wordt nog niks mee gedaan. Alleen de grote opdracht voor mij gaat zijn: ‘Kan ik die monden bereiken?’ Dat ik goede soep kan maken, dat geloof jij wel, maar wie gaat het kopen? Het product in de supermarkt krijgen, dat is natuurlijk weer een drama.”

“Toch gebeurt er niet zoveel in de voedselindustrie. Die grote molochs zijn enorm opgeschaald. Die bepalen met elkaar wat we eten. Dat heeft ons veel gebracht: voedselveiligheid, beschikbaarheid. Maar de laatste jaren voegt het niks toe. Geen disruptieve innovaties of nieuwe logistieke systemen. Dat gaat zo hard niet. Als je iets nieuws hebt, kom je er eigenlijk niet in. Want het levert teveel risico. De supermarkt wil dat jij zo blijft eten.”

“Maar kan ik me daar nog mee identificeren? Want ze hebben mij geweldig voor de gek gehouden rondom suikers, frisdranken. Het maakt ze helemaal niks uit als het maar geld oplevert. Nou die houding die gaat eraan. Dat gaan we niet meer pikken met zijn allen. We gaan hen vragen om te kiezen.”

Internet verkopers worden hartstikke machtig. Bijvoorbeeld Alibaba, een internet winkel met 180000 producten. Wat is het verdienmodel: Als leverancier betaal je om bovenaan te staan. Dat bepaalt je verkoop. Overigens is 30% van de producten niet veilig. Maar als een internet verkoper WEL laat zien: dit kun je bij mij verwachten, zo maak ik mijn keuzes en dit wil ik voor je zijn. Dan gaan die winnen.