Actualiteit – Personalized Nutrition: Hoever zijn we ermee?

Mijn zwager zet iedere dag 10.000 stappen. Zijn IPhone, die hij altijd bij zich draagt, helpt hem daarbij. Ik overweeg ook zo͛n horloge aan te schaffen om mijn stappen en hartslag te meten. Maar dan weet Google of Apple of wie dan ook, wat ik doe, waar ik ben en wat mijn hartslag is…. Dat houd ik eigenlijk liever allemaal privé. Met voeding is dat trouwens veel lastiger: minder goed te meten. Vorige week, in de Dutch AgriFood Week was ik bij een bijeenkomst over ͚Personalised Food: met tech, data en voeding naar een betere, individuele gezondheid͛. Hoever zijn we ermee?

Actief op zoek naar persoonlijk voedingsadvies

Als ik op de website van het Voedingscentrum bij de Schijf van Vijf intik dat ik vrouw ben en mijn leeftijd, krijg ik een persoonlijk voedingsadvies: zoals 3-4 boterhammen, 250 gram groente, 2 stuks fruit, 40 gram kaas. Ik moet er alleen wel actief naar op zoek.

Voedingswetenschap

De Schijf van Vijf is gebaseerd op wetenschappelijk bewijs: In langlopende onderzoeken met heel veel mensen is het effect van voeding op de top10 belangrijkste chronische ziekten geëvalueerd. Dat zijn: hart-, en vaatziekten, diverse vormen van kanker, diabetes type 2, dementie. Dit is gedaan door de Gezondheidsraad. Langlopende onderzoeken zijn hierbij belangrijk omdat het 20-30 jaar duurt voordat je zo͛n chronische ziekte ontwikkelt. En je hebt heel veel mensen nodig in zo͛n onderzoek omdat mensen heel verschillend zijn.

Als het bord leeg is, wat lag er ook alweer op?

Daarbij is het lastig om te meten wat al die mensen eten. Als het bord leeg is, wat lag er ook alweer op? De manier het te meten is vragen: ͚Wat heeft u gisteren gegeten?͛ Maar hoe betrouwbaar is dat? Lees meer hierover in de blog van het RIVM. Er zijn nog geen sensoren of brillen die kunnen meten wat we eten. Dat is toekomst.

Er is ook geen App

Daarom is er –voor zover ik weet- ook nog geen App die je zonder dat je erom vraagt een goed onderbouwd waarschuwingssignaal geeft, wanneer je iets juist wel of juist niet moet eten. Zover zijn we nog niet. We kennen inmiddels al wel al onze genen en ook alle biochemische processen die in ons lichaam plaatsvinden. We weten dus hoe we uit onze voeding al onze lichaamsstoffen maken. Met deze kennis zijn onze persoonlijke risico͛s op ziekten waarschijnlijk binnen 10 jaar binnen handbereik maar… stimuleert die wetenschap ons tot gezonder gedrag?

Mensen zijn heel verschillend

Hoewel we dus genetisch en biochemisch ongeveer gelijk zijn, zijn we toch ook meer verschillend dan gedacht. Onze omgeving, ons gedrag, het heeft allemaal invloed op hoe onze eetgewoontes onze gezondheid beïnvloeden. Israëlische onderzoekers hebben er een animatie over gemaakt. Helemaal geen gekke gedachte dus, dat als je advies beter op de mensen afstemt, het advies meer effect heeft. Hoe stem je dat dan af?

Food4me

In een groot Europees project (Food4me) waaraan meer dan 1500 mensen uit 7 landen meededen, vond men dat wanneer je mensen een advies geeft dat aangepast is op het persoonlijke eetpatroon, ze beter gaan eten. Het maakte bij dit onderzoek verder weinig uit, wanneer ook nog specifiekere persoonlijke (o.a. genetische) informatie voor het advies gebruikt werd. Interessant is dat alles in dit onderzoek via internet ging.

Een beetje persoonlijke benadering is blijkbaar al genoeg.

Dat lijkt dus de meest effectieve vorm van persoonlijk voedingsadvies. Niks geen lichaamsmateriaal verzamelen voor genetische informatie, waarop je ziekte risico gebaseerd kan worden. Als die kennis je niet aanzet tot gezonder gedrag is het eigenlijk niet zinvol. Tenzij je er misschien angst voor een hogere ziektekostenpremie op baseert. Maar dat kan nog niet zomaar, zegt de privacy wetgeving, gelukkig.

Nobelprijswinnaar voor de Economie

Vorige week is ook de Nobelprijswinnaar voor de Economie bekend gemaakt, Richard Thaler. Hij zegt dat de calculerende, rationele burger niet bestaat. ͞De consument is een kuddedier, die in zijn economische keuzes wordt geleid door statusdenken, angsten en andere irrationele emoties.͟ Dit benadrukt maar weer het lastige van gedragsverandering. De psycholoog moet aan de bak. Hoe kunnen we het gezonde (eet)gedrag gemakkelijker maken? Mijn conclusie: We moeten ons richten op onze voedselomgeving en die gezonder maken.

Ideeën zijn welkom! En ik ben ook wel benieuwd of lezers van HAS Voedseldialoog op zoek zijn naar persoonlijk (voedings)advies…