Interview – Coco Conserven #5: De doe het zelf kip…
Via 380 onduurzame, maar wel zeer leerzame tosti’s uit de Tostifabriek, kwamen Sascha Landshoff, Vera Bachrach en Joris Jansen terecht in de wereld van blik. Een vraag creëren naar duurzame, lekkere ambachtelijke producten uit blik is nu hun missie. Hierover gingen de vorige 4 blogs. Maar er is meer: weer even terug naar de Tostifabriek: in Amsterdam de ingrediënten produceren voor het maken van tosti’s: 2 koeien voor de kaas, 100m2 graan voor het brood en 2 varkens voor de ham. Gezamenlijk begeleidden ze de varkentjes Max en Wim naar de slacht. Dat is uitgebreid te zien op het filmpje.
De provincie Brabant zag dat ook en vroeg verschillende ontwerpers een brug te slaan tussen boeren en burgers. Het thema is de ‘slacht’. We praten hierover verder met Sascha…
De ‘slacht’
In Brabant wonen 2,5 miljoen mensen, 6 miljoen varkens, 700.000 koeien en 27 miljoen kippen. Dit staat in een artikel van de NOS afgelopen juli. Er zijn dus veel boeren. En de boeren worden door burgers niet altijd gezien als voedselleveranciers. Maar meer als leveranciers van overlast. Stank, mestfraude, enzovoorts. Heel herkenbaar, kort geleden spraken we hierover met een varkenshouder. Daarom had de Provincie Brabant onder meer de initiatiefnemers van de Tostifabriek gevraagd met het thema ’slacht’ en ‘transparantie’ op een creatieve manier aan de slag te gaan. ‘Design Thinking’ als oplossing. Een brug slaan tussen boer en burger.
Doe het zelf kip
Hun idee om burger en boer dichter bij elkaar te brengen is de ‘Doe het zelf kip’. Sacha vertelt: “We ontwierpen een kist met daarin 3 bevruchte eieren, een broedmachine, een kippenren, voer, een instructie, kortom: alle benodigdheden om na 9 weken een kipfilet te hebben. Er zit ook een slachtmes bij. Voor het slachten van varkens heb je een speciale licentie nodig, zoals je in een eerdere blog in deze reeks kon lezen, maar kippen, of eigenlijk kleinvee slachten mag je zelf doen. Tot een paar per dag, voor eigen consumptie.
Zelf slachten hoe is dat?
Vorig jaar zijn er 3 kisten gemaakt en getest. De resultaten zijn gepresenteerd en 2 boeren bieden de kisten nu aan. Deze boeren hebben de kist in hun boerderijwinkel staan. Verhalen worden verzameld, over de ervaringen. Ik herinnerde me ineens dat ik vorig jaar zomer iemand gesproken heb die de volgende dag haar eigen kippen ging slachten. Toen dacht ik nog, tjonge dat zou ik toch niet zo gauw doen. Ik heb even opgezocht hoe dat is afgelopen. Ze heeft het echt gedaan!
Licence om vlees te eten
Ik moest weer denken aan het afstudeerproject van Sascha. Een licentie om vlees te eten. Je mag pas vlees eten als je een dier kunt slachten. Wel een rode draad in het productiehuis. Want ook de varkentjes van de Tostifabriek, Wim en Max werden begeleid naar het slachthuis en hun slacht staat uitgebreid op de film. Wat me vooral aanspreekt is de burger laten zien & ervaren hoe vlees wordt geproduceerd. En niet wegkijken bij de minder prettige beelden, zoals ook Vion doet.
Waarde van vlees
Naast een brug tussen burger en boer, wordt vlees ook ingezet in discussies over duurzaamheid en gezondheid, zoals heel recent over de vleestaks. We zouden minder vlees moeten eten, dat is duurzaam en gezond! Alles is nu ingericht om zoveel en zo goedkoop mogelijk vlees te eten. De projecten van Sascha, Vera en Joris laten zien wat de waarde van vlees is: Een lief, aaibaar varkentje in de Amsterdamse Tostifabriek. Of die lastige Schipholgans.
Zijn er belangstellenden voor de Doe het zelf kip? Laat je horen!
Deze blogs zetten me wel aanhef denken.. Bij vlees eten hoort slachten. En dat moet je dan ook kunnen doen of minstens aanzien. Blog van Anne Reijnders maakte indruk. Bewustwording. Zo eet je bewuster vlees. Of niet.