Unilever #2: Hele grote groepen mensen hele kleine stapjes laten zetten

De geschiedenis van Unilever gaat terug naar 1930. “Je bent niet goed omdat je oud bent. Maar je bent oud omdat je goed bent.” Studente Sara Klein en ik spraken met Bart Kuppens (VP Marketing) en Robin van den Berg (Voeding & gezondheid) van Unilever Benelux. Het gaat om je leveranciers betalen zei Jan Borgesius, 7de generatie bakker elders in HAS Voedseldialoog. Maar hoe anticipeert een bedrijf als Unilever nu op nieuwe ontwikkelingen? Met deze vraag eindigde de vorige blog. Vandaag dus meer…

“Mensen zijn zich steeds meer bewust van wat ze eten. Er wordt meer over geschreven en gepubliceerd. Dat is een grote trend. Je ziet dat de wereld daadwerkelijk mondialer wordt, de trends vluchtiger, en dat de manier van koken internationaler wordt. Het traditionele ‘om half 6 eten we aardappels, groenten en vlees’ is voorbij,“ volgens Bart. “40% van de huishoudens zijn eenpersoons, 65% is 1 en 2 persoons. En daar zie je dat traditionele ontbijt, lunch, avondmaaltijd verdwijnen. En een tijdperk zonder Google en Facebook kunnen we ons eigenlijk niet meer voorstellen. Toch was dat 15 jaar geleden gewoon de realiteit.”

Je non-stop aanpassen aan veranderende tijden, dat is wat Unilever doet, volgens Bart. Een ontwikkeling van nu is de toenemende hang naar transparantie. “Voor bedrijven die niet de bochten afsnijden, zoals wij, is dat een voordeel. Wij stellen hoge eisen ten aanzien van kwaliteit, veiligheid, eerlijke handel en we zijn gewoon een fair, goed functionerend, goed opererend bedrijf dat producten voor consumenten centraal stelt,” licht Bart toe. “Het helder maken van wat er in je eten zit, geeft allerlei mogelijkheden voor communicatie.”

Robin van den Berg vult Bart aan. “De Landmark Farms zijn landschappen waar onze producten geproduceerd worden. Met de QR code op de Unox worst kun je zien van welke boerderij de varkens komen.” Ik ben gaan kijken. Op de website  zie je inderdaad schilderachtige Nederlandse landschappen met Engels sprekende Nederlandse boeren, die worteltjes produceren. (De QR code heb ik zelf nog niet geprobeerd.) “Ook zijn we met 25 bloggers naar Groningen gegaan, waar raapzaad en koolzaad wordt geproduceerd voor Becel. Wij zetten letterlijk onze deuren open.”

“Een ander voorbeeld is de soepspecial van 10 pagina’s in het NRC, ongeveer een jaar geleden. Je zou het kunnen zien als reclame,” zegt Bart. Maar wij zijn geen afzender. NRC heeft volledige toegang gehad tot onze productielocatie, onze voedingskundigen, onze marketeers. Je zult ons niet horen zeggen dat we perfect zijn. Maar we zijn wel vastberaden om het iedere keer weer een stapje beter te doen. We kunnen impact hebben als bedrijf. Als we hele grote groepen mensen, hele kleine stapjes kunnen laten zetten. En dit op de juiste manier uitleggen in een wereld met steeds meer, moeilijker te doorgronden informatie.”

Structureel veranderen van gewoontes is ingewikkeld

Bij Unilever geloven ze dus ook niet dat je op het gebied van gewoonte verandering hele grote stappen op heel korte termijn kunt zetten. Het Voedingscentrum beveelt consumenten al jaren aan om meer groenten te eten. Maar we eten juist minder groenten. Bart: “We moeten daarom kijken hoe we mensen aan de hand mee kunnen nemen, en niet met een vaderlijk vingertje van zo moet het, maar veel meer met een duwtje in de rug. Dan staan mensen zelf uiteindelijk aan de bron van de veranderingen die ze willen. En is de gezondheidswinst veel groter.”

In 1 van de eerste blogs met Gert Mulder van het Groentenfruit Huis kwam Unilever al ter sprake. Hij was op zoek naar bondgenoten zoals Unilever om consumenten meer groente te laten eten. Met Knorr draait Unilever een groot programma: “What’s for dinner tonight”. Dit is op het vergroten van de groenteconsumptie gericht. Groente met een Knorr product is lekkerder. Liever bloemkool met een sausje dan bloemkool kaal. Ook in maaltijdmixen kun je nu veel meer groente kwijt. Het is allang niet meer zo dat Knorr alleen maar gegeten wordt met vlees.

Ik vraag ook altijd naar de zorgen die er zijn voor de toekomst. En die zorgen zijn natuurlijk ook altijd uitdagingen. Het is even stil. Naast algemeenheden als concurrentie overwegingen en de rol die Unilever speelt in de trend naar ongezonder eten, en de dikker wordende mens, is volgens Bart ook de vluchtigheid van communicatie en het gebrek aan zorgvuldigheid een zorg. “Je ziet dat de maatschappij polariseert op een ongelofelijke manier. Dat leidt niet tot oplossingen, maar tot gepolariseerde debatten vanaf de tribune. Ik vind dat je als Unilever op het veld moet staan en onderdeel moet zijn van de oplossing, in plaats van roepen wat niet goed is. Over verantwoordelijkheden gesproken: Brexit (dat is net een week eerder gebeurt) is daar een mooi voorbeeld van. Weet je, leiders moeten leiden, met een korte ‘ei’ en niet vluchten in platitudes. Iets beschouwelijker waarschijnlijk dan wat je zocht.”

Maar dat is natuurlijk geen probleem. Het wordt zo een persoonlijk verhaal én een verhaal van Unilever. We hebben het nog nauwelijks over gezondheid gehad, dat komt nog, in de volgende blogpost. Maar al genoeg stof tot discussie, lijkt me. Want wat is de rol en  verantwoordelijkheid van een bedrijf als Unilever als het gaat om de steeds dikker wordende mens?