Interview – Bakker Albert #2 Dat gaan we met z’n allen fixen voor die bakker
De ambachtelijk Bakker Albert was tijdens ons gesprek hij bezig met het bakken voor een wedstrijd. Hij liep dan ook voortdurend weg om zijn broodjes te controleren. En kwam dan weer terug, met iets om te proeven. Drie jaar geleden was het crisis. Het verhaal van de bakkerswinkel klopte allang niet meer. Albert vertelt: “Op social media lieten we iets moois zien, maar als je hier in de oude winkel kwam, viel het erg tegen. We maakte plannen, gingen naar de bank, maar die wilde niet. Dat was een tegenvaller…”
Crowdfunding in de dichtersbuurt in Zeist
“Eigenlijk hadden we alles al geregeld, we gingen er gewoon vanuit dat het kon. Dat was dus best een domper.” Nadat hij het een tijdje had laten liggen, kwam Albert op het idee om het met crowdfunding te gaan doen. Hij besloot om de klanten die dagelijks kwamen te vragen om voor een bedrag van €500, €1000 of €1500 te investeren en zou dat dan later in producten weer terug geven. Dat was toen redelijk nieuw. Albert was een pionier. Crowdfunding gebeurde al wel, maar vooral met digitale platforms. Wat hij deed was helemaal lokaal: crowdfunding in de dichtersbuurt in Zeist.
In een week tijd hadden we gemakkelijk 2 ton kunnen ophalen
Het liep als een trein. Albert: “We hadden iets van € 110 duizend nodig om die verbouwing te kunnen doen. We hadden binnen een week -als we tegen alles ‘ja’ gezegd hadden- meer dan twee ton op kunnen halen. Het was echt grandioos. Ja, je kon natuurlijk ook wel zien dat het nodig was. En goed –ik wil dat eigenlijk niet van mezelf zeggen- maar we sponsorden wel eens wat, zoals stokbroden voor een straatfeest, zulke dingen. Dus je had eigenlijk ook al wel heel veel gunning opgebouwd.”
‘Dat gaan we met z’n allen fixen voor die bakker’
Albert heeft hele goede herinneringen aan de informatieavond. “Daar was zo’n sfeertje van: ‘Dat gaan we met z’n allen fixen voor die bakker,’ dat was echt leuk. Heel leuk!” Dat is nu 2,5 jaar geleden. Ze zijn halverwege. In een periode 5 jaar zal Albert zijn leningen afbetalen. 120 mensen hebben van te voren betaald. Ze hebben een pasjes systeem. Op zondag komt er op het pasje te staan wat ze die week kunnen besteden.
Klantenbinding
Het heeft een groot bijkomend voordeel voegt Albert toe: “Wat mij altijd bezig houd is waarom zie je mensen een half jaar lang iedere dag en in één keer komen ze dan niet meer terwijl je niets verkeerds gedaan hebt. Eigenlijk wil je die mensen juist houden. En dat heb je hiermee wel voor elkaar gekregen.”
“Het is niet zo dat ik brood weggeef”
“Het is gewoon aflossing, rente die direct naar je klant toegaat,” legt Albert verder uit: “Het is niet zo dat ik brood weggeef, anders had ik de bank betaald. Ze kopen bijvoorbeeld voor 10 euro brood. Dat wordt als omzet geboekt via het kassasysteem. Als iemand 2,5 euro per week krijgt, dan is 7,5 euro voor mij en 2,5 euro is rente aflossing. Ze vragen ook wel eens ‘hoelang duurt het nog?’ Weet je, mensen zijn nu nog elke keer blij dat ze brood krijgen.”
Sommigen wilden liever een lening geven
Dat kon ook, tegen 4% rente, net als de bank. Maar dat wilde Albert niet te veel. Het ging hem juist ook om die klantenbinding. Uiteindelijk is het iets van 30% lening en 70% ‘echt gebruik’ geworden. Heel verschillende mensen. “Er kwam iemand aanfietsen en die vond het minimum van €500 nog te hoog, maar wilde graag meedoen voor €250. Dat kon. En er kwam iemand die zei: ‘Zeg maar hoeveel je wilt lenen: 25, 30, 40 duizend euro’.” Albert heeft wel iets meer dan de beoogde €110 duizend opgehaald, zodat hij naast de winkel ook nog de vloer in de bakkerij kon vernieuwen.
De belastingdienst
“Een lening betekent gewoon rente, zwart op wit aan te geven en klaar. Maar als je brood teruggeeft, daar kan de belastingdienst nog niet echt de vinger achter krijgen. Want wat heb je nu precies terug gehad? Dat is ook wel weer grappig,” vindt Albert. Mensen kunnen een overzicht krijgen van wat ze hebben gekregen in het jaar.
Gemak is de grootste concurrent
De grootste concurrent van Albert is niet de supermarkt, maar gemak. Hij licht het toe: “In de dichtersbuurt wonen veel twee verdieners. Hoogopgeleid. Die hebben hun werk, kinderen halen, rennen, even snel boodschappen, om 6 uur eten. Zaterdags staat de hele winkel vol. Maar door de week zie je ze niet. Dat is mijn grootste uitdaging. Hoe krijg je die mensen zover, dat ze ondanks die drukke agenda toch de moeite nemen om naar jou toe te komen.” Ik snap precies wat hij bedoelt. Ik kom eigenlijk ook alleen maar bij de Albert Heijn.
1 man te kort, dan krijg je ontmoetingen
Albert weet hoe het werkt: “Je moet je klanten heel goed helpen, fantastisch personeel hebben, maar er moet altijd 1 man te kort zijn. Dan krijg je ontmoetingen in winkels. Laatst nog die vrouw, komt normaal altijd 10 minuten eerder dan die ander. Ze hadden elkaar jaren niet gezien. En zijn dan zo blij elkaar te ontmoeten. Dat is meerwaarde!”
Een lening aflossen met brood. Een mooi voorbeeld van crowdfunding en klantenbinding tegelijk. Ik ben wel benieuwd of er lezers van HAS Voedseldialoog zijn, die ook inspirerende voorbeelden kennen…